Het is dringen binnen de country(pop) scene van Nashville, waarin de ene na de andere talentvolle countrymuzikant opduikt. Ashland Craft had de pech dat ze haar debuutalbum uitbracht tijdens de coronapandemie, niet de gelukkigste tijd voor een debuut in de muziek. De revanche komt met Dive Bar Beauty Queen, dat de belofte van haar uitstekende debuutalbum meer dan waar maakt. Ashland Craft maakt ook op haar tweede album country met een dun laagje pop. Het is country met lekker veel gitaren en het is country die is verpakt in geweldige songs. De wat ruwe en voor country gemaakte stem van Ashland Craft doet de rest op dit uitstekende album.
Ashland Craft deed op haar eenentwintigste mee aan het dertiende seizoen van de Amerikaanse versie van The Voice en schopte het uiteindelijk tot de top 10. Net als in Nederland is het succesvol meedoen aan een talentenjacht ook in de Verenigde Staten zeker geen garantie op succes, maar Ashland Craft trok met haar optredens de aandacht van de platenbazen in Nashville.
Ze kreeg een platencontract, verhuisde naar de Amerikaanse muziekhoofdstad en bracht in 2021, zeven jaar na haar deelname aan The Voice, haar debuutalbum Travelin’ Kind uit. Het is een album dat me in de herfst van 2021 in positieve zin opviel en waarover ik een lovende recensie schreef. Op Travelin’ Kind laat Ashland Craft een typisch Nashville countrygeluid horen, maar het is geluk niet de gepolijste maar de ruwe variant van dit geluid.
Ashland Craft koos in de The Voice niet voor niets voor het vertolken van een song van de geweldige Gretchen Wilson en omringde zich op haar debuutalbum met lekker veel en bij vlagen stevig klinkende gitaren, die perfect passen bij haar wat rauwe stem. Toen ik van de week nog eens luisterde naar Travelin’ Kind moest ik direct denken aan Megan Moroney, een van mijn favoriete countryzangeressen van het moment en in 2021 nog niet begonnen aan haar carrière in de muziek.
Megan Moroney heeft inmiddels twee fantastische albums op haar naam staan en sinds deze week staat Ashland Craft op hetzelfde aantal. Ik was Ashland Craft eerlijk gezegd helemaal vergeten, maar na de herontdekking van haar debuutalbum eerder deze week, begon ik met behoorlijk hoge verwachtingen aan de beluistering van Dive Bar Beauty Queen.
Ook op haar tweede album vertrouwt de muzikante uit Nashville op een aantal gelouterde muzikanten uit de Nashville countryscene en werkt ze bovendien samen met een aantal ervaren songwriters uit de stad. Net als zijn voorganger klinkt Dive Bar Beauty Queen als een typisch Nashville countryalbum. Het is een album dat hier en daar wat ingrediënten uit de countrypop bevat, maar net als Travelin’ Kind is ook Dive Bar Beauty Queen dat veel dichter tegen de wat traditioneler klinkende country dan tegen de countrypop aan zit.
Ashland Craft omringt zich ook dit keer met lekker veel gitaren wat een lekker stevig en soms wat ruw geluid oplevert. Megan Moroney is zeker relevant vergelijkingsmateriaal, maar ook de vroege albums van Gretchen Wilson en Miranda Lambert zijn niet heel ver weg. Het klinkt allemaal misschien net wat steviger dan de countrypop die momenteel zo populair is, maar Ashland Craft en de gelouterde songwriters die haar bij hebben gestaan hebben wel 24 karaat countrypop songs geschreven.
Ashland Craft onderscheidt zich met haar net wat authentieker en ook net wat ruwer klinkende geluid van de bulk van de albums in het genre en dat doet ze nog net wat meer met haar stem. De Amerikaanse muzikante heeft een stem die gemaakt is voor de muziek die ze maakt, maar ze zingt ook met heel veel gevoel en voorziet haar songs van het authentieke dat ontbreekt in de gladdere countrypop die in Nashville wordt gemaakt.
Er wordt de afgelopen jaren heel veel goede country(pop) gemaakt in Nashville, maar een aantal zangeressen steekt er wat mij betreft net uit. Ashland Craft is er, zeker na het uitstekende Dive Bar Beauty Queen, een van. Erwin Zijleman